Materiał nauczania jest ułożony chronologicznie i podzielony na działy według epok historycznoliterackich, a te – na rozdziały odpowiadające najważniejszym zagadnieniom poszczególnych epok. Chronologiczny układ treści nauczania pozwala uczniom poznawać literaturę i kulturę ze świadomością cyklu historycznoliterackiego, w naturalnym porządku i w przeróżnych kontekstach.

Stałą cechą kolekcji jest wiązanie perspektywy historycznej i współczesnej. Tej zasadzie podporządkowano prezentację i interpretację zjawisk kultury. Skrupulatnie dopasowana faktografia ilustruje żywe dziedzictwo, wytwarzające i wzbogacające współczesność.

komponent Dialogi z tradycją służy uświadomieniu uczniom, jak teksty współczesne nawiązują do przeszłości i jak przeszłość ożywa dzięki współczesnym reinterpretacjom. W centrum uwagi autora pozostaje tekst literacki.

Jego interpretacja ma służyć refleksji nad kondycją człowieka we współczesnym świecie i sprzyjać kształtowaniu tożsamości ucznia. Podręcznik jest wystarczającym źródłem do poznania tych utworów, które podstawa programowa zaleca czytać we fragmentach.

Dzieła, które posiadają być poznane kompletnie, są reprezentowane fragmentami i omówieniami całości. Każdy tekst literacki jest opatrzony Wskazówkami do analizy i interpretacji, które są dla ucznia zachętą i instrukcją do pracy z tekstem oraz samodzielnego odkrywania jego struktury i sensów.

Lektury przeznaczone do czytania całkowicie mają – oprócz pokrywy fragmentów – tzw. Przewodniki po lekturze. Wyraźną częścią opracowania lektur są niebanalne, najróżniejsze, nieschematyczne polecenia dla uczniów (Czytamy, analizujemy, interpretujemy).

Jednym z ważnych celów tych poleceń jest kształtowanie świadomości kształtu językowo-stylistycznego i niesionych przez ów zarys znaczeń. Lektura tekstów literackich i odbiór tekstów kultury używana jest także jako okazja do doskonalenia umiejętności komunikacyjnych (tworzenia tekstów własnych).

Przewidziane w podstawie programowej zagadnienia językoznawcze zostały omówione w odrębnych rozdziałach, zintegrowanych – tam, gdzie było to realne – z treściami z zakresu literatury i kultury. Poza materiałem historycznoliterackim i językoznawczym podręcznik wprowadza różne interdyscyplinarne konteksty interpretacyjne: plastyczne, filozoficzne, kulturowe i historyczne i biograficzne.

atrakcyjny wybór dzieł plastycznych ma sprzyjać pogłębionej refleksji nad kulturą, a przeważnie – pomagać w zrozumieniu tekstów literackich. Mnóstwo ilustracji zostało opatrzonych rozbudowanym komentarzem, który wprowadza ucznia w podstawy odbioru dzieła sztuki, i poleceniami ukierunkowującymi interpretację.

Naprzemienny układ dostępnie napisanych partii wykładowych, okienek z wiadomościami encyklopedycznymi bądź ciekawostkami, niebanalnych i nieschematycznych streszczeń utworów. Taki kształt książki nawiązuje do należycie uczniom znanej formy hipertekstu.

interesująca, a zarazem prosta i krystaliczna forma ułatwia percepcję materiału i pracę z książką. Powyższy opis po...