gdyby konie mogły krzyczeć..., 193878

Dla ludzi kochających konie nie ma nic efektowniejszego niżeli widok rozluźnionych, poruszających się z gracją zwierząt - bez znaczenia, czy galopują swobodne po łące, czy pod jeźdźcem.
Dowodem najwyższej sztuki jeździeckiej jest pełen zaufania koń współpracujący z jeźdźcem i akceptujący pomoce poprzez niego stosowane. Na ogół jednak naszym oczom przedstawia się inny obraz na czworoboku lub na parkurze. Już nad wyraz młode konie trenowane są ze szkodą dla ich zdrowia, z powodu wybujałej ambicji lub niewiedzy trenera. Wielu jeźdźców, trenerów, a choćby czołowych sportowców uważa, iż postępują zgodnie z tradycyjną szkołą jazdy. Niestety użytkowane metody nie zawsze odpowiadają mistrzowskiemu jeździectwu wysokiej klasy, ani nie opierają się na znajomości końskiej psychiki.
W jaki sposób jeźdźcy i ludzie szanujący konie mogą poznać jakie metody treningu szkodzą koniom, a jakie pozwolą utrzymać je w zdrowiu?
Książka ta odpowiada na pytanie, co jest właściwe, a co złe w jeździectwie. Oryginalny tytuł książki „Finger in der Wunde" („Palec w ranie" - przyp. W. P.) stanowi świadomą prowokację autora, który niejednokrotnie nazywa po imieniu popełniane błędy oraz wskazuje, jak możliwie najszybciej można je naprawić. W oparciu o praktykę weterynaryjną i zajęcia prowadzone ze studentami powstał cykl wykładów „prawidłowe jeździectwo, co to oznacza?", które wywołały ożywioną międzynarodową dyskusję. W książce jest wyjaśnione, skąd się wzięło krytyczne spojrzenie autora i dlaczego nieprawidłowe szkolenie może znacząco prowadzić do uszczerbku końskiego zdrowia. Podstawą dobrego jeździectwa nie jest żadna „filozofia", lecz doświadczenie i zrozumienie wynikające z lat praktyki weterynaryjnej i wieloletniego obcowania z tak fascynującym towarzyszem człowieka, jakim jest koń.

Koń, który z zaufaniem i ochotą współpracuje z jeźdźcem, jest dowodem najwyższej sztuki jeździeckiej. Niestety, na placach treningowych i na czworobokach, można oglądać inne obrazki: konie są ciągnięte i szarpane w myśl zasady „głowa musi iść do dołu!". Już młode konie wskutek wybujałych ambicji lub niewiedzy są wtłaczane w ramy, które szkodzą ich zdrowiu. Wielu odpowiedzialnych za to szkoleniowców i jeźdźców; nawet wybitnych, myśli, iż postępuje w myśl „klasycznych" zasad jeździeckich. Za tymi metodami kryje się całkowite niezrozumienie koni i tradycyjnej wyższej szkoły jazdy. Jak jeźdźcy i właściciele koni mogą rozpoznać, które z metod w dłuższym okresie szkodzą, a które nie przynoszą uszczerbku na zdrowiu koni?

Książka ta daje odpowiedź i argumenty, co jest „złe" a co „dobre" w jeździectwie. Tytuł książki jest umyślnie prowokujący, gdyż autor, Gerd Heuschmann - doświadczony lekarz weterynarii i absolwent kierunku hodowli koni ze specjalnością jazdy konnej - przedstawia błędy popełniane w sporcie tak wyczynowym jak i masowym. Ale książka ta jest czymś więcej, aniżeli tylko oskarżeniem - Heuschmann na podstawie uwarunkowań anatomicznych i fizjologicznych ukazuje jak złe szkolenie wpływa negatywnie na zdrowie konia. Szczegółowe wyjaśnienia pomogą każdemu jeźdźcowi zrozumieć, dlaczego warto szkolić konia według prawdziwych zasad tradycyjnej szkoły jazdy - dzięki którym koń będzie po prostu zdrowy.

Spis treści:

I. Kto jest za to odpowiedzialny?
II. Klasyczna sztuka jazdy konnej - co to oznacza?
III. Podstawy anatomiczne
IV. Współzależność czynnościowa i jej konsekwencje dla prawidłowego treningu
V. Fizjologiczne aspekty treningu konia
VI. Weterynaryjne aspekty metod treningowych
VII. Przemyślenia końcowe. Podsumowanie