Język tamilski jest uznawany za najważniejszy wśród języków drawidyjskiej rodziny językowej. Jest to język etniczny Tamilów, wykorzystywany w głównej mierze w indyjskim stanie Tamilnadu, gdzie ma status języka oficjalnego,, a także w Sri Lance i Singapurze, gdzie jest jednym z języków urzędowych. Posługuje się nim aktualnie ponad 70 milionów osób. Charakteryzuje się silną dyglosją, a zaświadczona historia jego rozwoju sięga 2 tysięcy lat, co czyni go jednocześnie językiem klasycznym, jak i współczesnym medium komunikacji. Opracowanie dotyczy jedynie języka współczesnego w jego odmianie literackiej.

Joanna Kusio (1960−2009) była pracownikiem Wydziału Orientalistycznego Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie uzyskała stopień doktora na podstawie rozprawy Postać wróżbitki kuratti w tradycji tamilskiej. Analiza tamilskich źródeł literackich i przekazów ustnych (2003). Poza nauczaniem języka i literatury, zajmowała się tamilską tradycją ludową, hinduizmem południowoindyjskim, a także szeroko rozumianą kulturą Azji Południowej.

Tadeusz Herrmann (ur. 1940) jest emerytowanym pracownikiem Wydziału Orientalistycznego Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie wykładał język i literaturę tamilską i nauczał języka malajalam. Specjalizuje się w przeciętniewiecznej literaturze tamilskiej okresu bhakti i filozofii systemu śajwasiddhanty. Jako pierwszy w Polsce uzyskał stopień doktora na podstawie rozprawy poświęconej literaturze tamilskiej (Poglądy śajwasiddhanty w Tiruwasaham Manikki Wasakara; 1989).