podczas gdy tematem tej książki są rezonanse pomiędzy sferą wizualną, muzyczną i filo­zoficzną na początku XX stulecia oraz migracje idei i pojęć pomiędzy tymi sferami, podejmowanym problemem jest współczesne wycofanie się z narracji i dyskursów spajających, konsolidujejących i dokonujących syntezy doświadczenia bycia człowiekiem w obrębie poszukiwań estetycznych.

Dzięki takiemu zestawieniu tematu i problemu jednocześnie wydobyty zostaje kontrast pomiędzy utopijnymi nadziejami wobec projektu i idei człowieka w awangardach początku XX wieku a współczesnym dyskursem wokół sztuki jako dziedziny odnoszącej się do tego, co ludzkie i nieludzkie, w sposób zdystansowany, chłodny, niejednokrotnie ironiczny bądź sceptyczny.

Książka przywołuje twórczość awangardowych artystów początku XX wieku, a także ich romantycznych prekursorów, Eugene'a Delacroix, Fryderyka Chopina, Wassilego Kandinskiego, Paula Klee, Antona Schonberga, Pierre'a Bou­leza.

A jednak im bardziej spoglądamy na nich z dystansem, tym bardziej rola pojedynczych osób rozpoczyna przypominać dyrygowanie falom, bo myśl ma siłę żywiołu. Powyższy opis pochodzi od wydawcy.