Pierwsza hipoteza: kto dociera na jakąś pustynię, ten ucieka z jakiegoś innego miejsca. Druga hipoteza: pustynia jest z definicji przestrzenią jałową i niezamieszkaną, ściśle bezosobową, doskonale pasującą do najgłębszych warstw ludzkiej psychiki.

Ostatnia hipoteza: nasze dusze są puste, lecz potrzebują ruchu. Sześć niedługich narracji, z których każda stanowi grę z formą opowiadania, to próba otwarcia nas na pełnię ludzkiego doświadczenia. W swoim nomadycznym pisarstwie Cristian Crusat, renomowany za jednego z najważniejszych europejskich twórców poetyki XXI wieku, zabiera nas w różne światy – od jałowych krajobrazów śródziemnomorskiego wybrzeża po opowieści serbskiego pisarza Milorada Pavicia.

W tej podróży dopasowujemy się do fizycznych czy wyimaginowanych miejsc każdej z historii i do kruchości natury tych, którzy je zamieszkują. Prowadzą nas oni w otchłań swych lęków, wątpliwości i pragnień, które składają się na współczesny świat.

Krótka teoria podróży i pustyni to mapa doznań, patchwork ludzkich emocji. Cristian Crusat jest jednym z najszczególniej oryginalnych autorów najnowszej literatury hiszpańskiej. Urodził się w Maladze w 1983 roku jako syn Hiszpana i Holenderki.

Studiował literaturoznawstwo na Uniwersytecie Complutense w Madrycie i lingwistykę użytkowaną na Międzynarodowym Uniwersytecie Menéndez Pelayo w Santander. Stopień doktora z zakresu literatury porównawczej zdobył na Uniwersytecie w Amsterdamie.

Jest autorem kilku tomów opowiadań, esejów, a także licznych przekładów i artykułów publikowanych w hiszpańskich i latynoamerykańskich czasopismach. Mieszkał we Francji, Maroku i Holandii. Za Krótką teorię podróży i pustyni otrzymał Nagrodę Literacką Unii Europejskiej.