Cześć, jestem Robek. Marzę o latającym rowerze, lecz na razie pracuję z Julkiem nad czymś prostszym – latającą deskorolką. Niestety loty próbne są ciągle nieudane… Do tego mam kłopot z tatą. Gdy wymyśla nowy wynalazek, dziwnie się zachowuje. Ostatnio przestał się odzywać, a z domu wychodzi tylko w nocy. Martwię się o niego…

Grupka nastolatków przenosi się w czasie, aby sprawdzić, czy Mikołaj Kopernik dokonał swojego bezprecedensowego odkrycia samodzielnie, czy… od kogoś ściągnął! by wypełnić misję, zapiszą się do Akademii Krakowskiej, zatrudnią u Wita Stwosza, a choćby razem z Kopernikiem będą bronić Olsztyna przed Krzyżakami. Dziwne? Wcale nie! W niedalekiej przyszłości nauka historii wygląda zupełnie inaczej… szczególnie gdy nauczycielem jest pan Cebula.

Bogato ilustrowana linia „Ale historia…" z humorem przekazuje fakty historyczne i ciekawostki. W jedenastej części przeczytacie między innymi o nielegalnych książkach oraz o tym, dlaczego złamaną nogę trzeba było leczyć u kata i jak dawniej fałszowano pieniądze.

Grażyna Bąkiewicz – historyczka, nauczycielka, pisarka. Łodzianka. Ukończyła wydział filozoficzno-historyczny na Uniwersytecie Łódzkim. Autorka kilkunastu książek. Za debiutancką powieść „O melba!" otrzymała I nagrodę IBBY – Książka Roku 2002. Dwie kolejne: „Stan podgorączkowy" (2003) i „Będę u Klary" (2004), także skierowane do młodego odbiorcy, poprawnie przyjęte zostały poprzez dorosłych czytelników. „Korniszonek" (2004), powieść dla dzieci, został uhonorowany poprzez Poznański Przegląd Nowości Wydawniczych i Bibliotekę Ossolińskich jako Książka Jesieni 2004 r. „Muchy w butelce", powieść dedykowana dla nastolatków, nominowana została do nagrody literackiej „metaliczny kałamarz 2008". „Ale historia… Mieszko, ty wikingu!" otrzymała wyróżnienie w 23. Edycji Ogólnopolskiej Nagrody Literackiej im. Kornela Makuszyńskiego 2016. Grażyna Bąkiewicz pisze z ogromną przyjemnością zarówno dla dorosłych, jak i młodych czytelników. Prowadzi również warsztaty pisania bajek.

ArturNowicki – jako chłopiec marzył, aby zostać pilotem, dlatego z zasady rysował samoloty. Później chciał być czołgistą i zaczął rysować same bitwy pod Studziankami. Myślał również o karierze krawca, ale nic z tego nie wyszło. Tata łamał sobie głowę, co z niego wyrośnie, a mama często mówiła, iż chyba ksiądz, ale nieznane są źródła tego pomysłu. Ostatecznie ukończył szkołę średnią jako mechanizator rolnictwa. Nie zdążył jednak popracować w zawodzie, bo zrozumiał, że to, co lubi najistotniej, to malowanie. Dlatego zdecydował się na studia na Wydziale Wychowania Artystycznego WSP w Częstochowie (obecnie Akademia Jana Długosza). W 1993 roku otrzymał dyplom z wyróżnieniem w pracowni prof. Jerzego Filipa Sztuki. Od ponad dwudziestu lat wytwarza ilustracje do czasopism i książek dla dzieci. Organizuje i prowadzi spotkania i warsztaty twórcze dla dzieci i młodzieży. Mieszka z rodziną na wsi. Spędza dużo czasu w pracowni, gdzie wymyśla i rysuje bohaterów kolejnych książek.

Powyższy opis pochodzi od wydawcy.