Inforteditions Ballaghmoon 13 ix 908 - namirski cezary - książka

Spis treści: Wstęp I zarys sytuacji politycznej i społecznej na terenie Irlandii we wczesnym przeciętniewieczu II Wojskowość na terenie Irlandii w IX i X w. III Wczesnośredniowieczna południowa Irlandia (Leth Moga) do bitwy pod Ballaghmoon IV Flann Sinna: arcykról Irlandii V Cormac mac Cuilennáin: biskup, król i wojownik VI Ostatni bój biskupa Cormaca: bitwa pod Ballaghmoon (13 IX 908) VII Irlandia po bitwie pod Ballaghmoon Epilog Ballaghmoon 13 IX 908 (English summary) Bibliografia Objaśnienia skrótów użytych w tekście Wykaz ilustracji Spis map Stoczona 13 września 908 r.

bitwa pod Ballaghmoon (gael. Belach Mugna, Bealaigh Mugna) jest epizodem niewiele znanym poza Irlandią, a w polskiej literaturze nie poruszanym praktycznie w ogóle. Miała ona jednak wyraźny wpływ na wczesnośredniowieczną historię Zielonej Wyspy, na kolejne dekady kształtując tamtejszy krajobraz polityczny i militarny - nie będzie przesadą zaliczenie jej do najważniejszych batalii stoczonych na terenie Irlandii w epoce wikingów.

W wyniku odniesionego zwycięstwa hegemonia władców Uí Néill została umocniona, a poniesiona poprzez zajmujące południowo-zachodnią część wyspy królestwo Munster klęska pogrążyła je w kryzysie, z którego podźwignął je dopiero Brian Boru, późniejszy arcykról Irlandii, który w 1011 r.

uzyskał zwierzchność nad wszystkimi królestwami wyspy, a w obfity Piątek 23 kwietnia 1014 r. Poległ w stoczonej pod Clontarf zwycięskiej bitwie przeciwko wikingom z Orkadów, a także wojskom Dublina i Leinster.

Choć jest on z całą pewnością najwybitniejszym władcą nie tylko w historii Munster, ale i całej wczesnośredniowiecznej Irlandii, to za szczególną postać owej epoki uznać trzeba także Cormaca mac Cuilennáina, władcę królestwa Munster, który poległ pod Ballaghmoon wraz ze pokaźną częścią swej armii.

Skupił on w swoim ręku władzę królewską i biskupią, będąc przy tym utalentowanym dowódcą, a po śmierci czczony był jako Święty. Jego pogromca, Flann Sinna, zapisał się w historii jako jeden z najdłużej panujących arcykrólów Irlandii (879-916), którego rządy były jednak w pewnym momencie zagrożone sukcesami Cormaca, co doprowadziło do krwawej konfrontacji pod Ballaghmoon.

Cezary Namirski (ur. 1990), archeolog, ukończył studia w szerokiej Brytanii, uzyskując na University of Durham tytuł doktora. Aktualnie pracownik Działu Archeologii Muzeum Historycznego w Bielsku-Białej. Autor opracowań naukowych poświęconych pradziejom Sardynii (Nuragiczna Sardynia, Kraków 2016; Nuragic Settlement Dynamics: The East Coast of Sardinia, Oxford 2020) oraz Balearów (Pradzieje Balearów.

Od najwcześniejszej obecności człowieka do podboju rzymskiego, Kraków 2020) oraz prehistorycznej sztuce naskalnej Brytanii i Irlandii (Prehistoryczna sztuka naskalna Wysp Brytyjskich, Kraków 2019).

Jego zainteresowania obejmują m.in. Epoki brązu i żelaza w środkowej części basenu Morza Śródziemnego, pradziejową sztukę naskalną w Europie Północnej, a także wczesne przeciętniewiecze na Wyspach Brytyjskich.